Nederlandse surfsters internationaal in de spotlights

Met support van surfmerk Roxy brengt surf en snow webshop Xooka.nl voor het eerst de kern van de Nederlandse vrouwelijke surfers in beeld. Begin 2012 (on call: januari of februari) vindt op de beste surf spots in Nederland een exclusieve photoshoot plaats; de Xooka Experts Winter Session. Hiermee wil Xooka internationale aandacht krijgen voor de Nederlandse Core Girls Surfscene. Deze keer geen bikini’s en tropische palmbomen, maar dikke wetsuits en besneeuwde stranden.

Hard-core surfsters

Om in de wintermaanden door te kunnen surfen moet je wel tegen een beetje kou kunnen. Nederlandse surfsters zijn daarom geen watjes. Door dit te belichten wil Xooka de aandacht voor de Nederlandse vrouwelijke surfscene vergroten. De photoshoot richt zich echt op de kern van de Nederlandse top surf chicks, die leven om te surfen. Die niet van stoppen weten, ook al is het hartje winter en vriest het twintig graden onder nul. Juist deze meiden zijn uitgenodigd om deel te nemen aan de photoshoot.

Unieke kans

De beste surf fotografen van Nederland zullen deze exclusieve groep tijdens een winterse surfsessie op de gevoelige plaat vastleggen. Vol enthousiasme vertelt Xooka.nl eigenaar Peter van Dijk over deze photoshoot: “We maken een heel mooie reportage van de Nederlandse Core Girls Surfscene. Ons doel is ervoor te zorgen dat deze sessie ook echt in de bladen gepubliceerd gaat worden. Een unieke kans dus voor de Nederlandse surf chicas om zich zo in the picture te surfen!”

Wil jij ook meedoen? 

Dat kan! Xooka geeft een wildcard weg via Facebook. Laat op Facebook of via een mail naar sessions@xooka.nl weten waarom jij hierbij moet zijn. De enige voorwaarde is dat je al een paar jaar surft. Kijk voor meer informatie op www.facebook.com/xooka of op www.xooka.nl/ewe.

Xooka.nl is een online surf en snow shop speciaal voor vrouwen. Maar Xooka is breder dan alleen een shop. Ze sponsoren surf, snow of skate events en zijn bezig met het neerzetten van eigen “Gettin to Surf” events waarmee ze jonge mensen op een laagdrempelige manier kennis laten maken met surf en skate.

Big wave surfer McNamara maakt testrit met 'Wavejet'

In Portugal test big wave surfer Garrett McNamara de 'Wavejet'

Garrett McNamara surfte laatst nog een golf die werd geschat op 27 meter, een wereldrecord. Nu heeft hij weer het nieuws gehaald door als eerste op een 'Wavejet' een gigagolf (van ongeveer 14 meter, ook niet onaardig) te surfen.

De Wavejet is het eerste gepatenteerde 'Personal Water Propulsion' systeem die je voor je surfboard, SUP, kayak en bodyboard kan gebruiken. Het is ontworpen om grotere golven met meer gemak te kunnen surfen. McNamara is een van de Wavejet Brand Ambassadors.

Oordeel zelf wat je hiervan vindt. Persoonlijk dacht ik eerst dat het een grap was en vind ik het op de sales videos op Wavejet.com een beetje lafjes overkomen, maar dat kan aan mij liggen.

Het ding is vanaf de lente 2012 te verkrijgen. Check www.wavejet.com voor meer info.

Neon nachtsurfers luiden Australische zomer in

"Surfers do surf the full moon because you can see the swell
better, but this is very different" (Jack McCoy, surf filmmaker).

Zelfs in het donker kan je in Australië nog beter surfen dan hier overdag. Blijkt maar weer. Golven van 1 tot 2 meter die nauwelijks te zien waren hielden twintig surfers in Bondi Beach niet tegen om 's nachts hun neon-wetsuits aan te trekken en met hun neon-boards het water in te duiken.

Het lijkt me knap lastig om een golf te pakken als je hem niet kunt zien. Maar het blijkt wel mee te vallen: 

"It was actually pretty good surf, there were some decent sets rolling in," the 26-year old [Bondi surfer, Victoria Larnach] said. "You could just make out the tops of the waves but you had to rely on your instinct as they got a bit closer. It was really fun and a once-in-a-lifetime experience". 

Het was volgens haar 'wel een beetje koud'. Haha, ze zou hier eens moeten komen met haar neon-pakkie.

De nachtelijke surfsessie werd gefilmd door surf filmmaker Jack McCoy. Volgens hem was deze sessie wel heel anders dan een sessie tijdens volle maan (wanneer je de swell beter kunt zien). Het was een initiatief van het Australische bier(cider)merk 'Strongbow', om zo de Australische zomer in te luiden. Een aparte marketingstunt, vooral die combinatie van bier en 's nachts surfen...

Zou het de haaien trouwens ook niet extra makkelijk maken, die lichtjes?

Kennelijk niet, want iedereen heeft het (gelukkig) overleefd.

Klik voor het hele filmpje HIER.

Reisverslag Indonesië - Uluwatu

Uluwatu, Bali

Op vakantie naar Indonesië met je surfgekke vriendinnetje terwijl je zelf nog nooit een board hebt aangeraakt. Dat kan niet anders dan uitdraaien op je eerste surfles(sen), een hoop spierpijn, blessures en een verbrande kop. Maar mijn vriendje ging toch met me mee. En wonder boven wonder, hij vond het leuk! Hoe kan het ook anders, kan jij je iemand voorstellen die niet van surfen houdt? Ik ook niet. Toch moeten die er wel zijn anders zou iedereen wel surfen en dan zou ik wat meer surfbuddy’s hebben. Anyhoe, hij vond het dus leuk. Wat betekende dat ik – dank u Heere Jezus – naar hartenlust de Balinese (en kort ook de Javaanse) golven kon gaan ontdekken. En wat een ontdekking. Cleane left- and righthanders op Kuta, lange linkse ritten over de rotsen bij Belangan en het strand bij Padang Padang, en Uluwatu. Yeah, that’s right, Uluwatu. 

Uluwatu, Uluwatu, Uluwatu.

Uluwatu.

En niet zo’n beetje ook, wat een lekkere golfjes! Okee, toegegeven, het was niet hoog. Omdat Belangan flat was, hebben we een scooter gepakt (voor maar 6 euro per dag!) en zijn we naar Uluwatu gereden om de tempel te bekijken. Ik dacht eigenlijk dat ik Uluwatu never nooit niet zou kunnen surfen, maar eenmaal aangekomen bleken er zelfs beginners in het water te liggen. Dodelijk vermoeid, dat wel. Ze kwamen niet voorruit of achterruit en ik zou echt niet weten welke leraar ze al dat gepeddel zou willen aandoen. Maar, hun aangezicht gaf mij genoeg motivatie om een plank te huren en de cave in te gaan. 

De cave bleek een redelijk grote open ruimte te zijn waarvoor je een minimaal trappetje van twintig treden af moest. Ik had me altijd voorgesteld dat je een of andere grot door moest klauteren en dan uiteindelijk enorm op zou moeten passen dat je bij het uitpeddelen niet tegen de rotsen aan werd gesmeten. Maar dat viel dus wel mee. Mijn vriendje bleef in de ‘grot’ wachten en vermaakte zich met het nader onderzoeken van de plaatselijke flora en fauna. Het bleek dat je een aardig eind moet uitpeddelen (rechtsom). Eigenlijk was het heel relaxed, maar doordat ik een aantal horrorverhalen had gehoord en gelezen (inclusief Lonely Planet), was de schijtluis in mij toch een beetje alert. Wat als ik niet meer terug kan? Wat als de golven plotseling zo hoog worden dat ik te laf word om er een terug naar de grot te pakken? Dan zit ik hier vast!! Mmm ja...dat soort gedachten werden gelukkig door de eerste surfbare golf weggespoeld. Het hielp ook wel toen de line-up werd vergezeld door een jongetje van tien.

Na een paar mooie golven helemaal te zijn uitgereden (down the line, naar links terwijl ik regular sta, jaja), dacht ik aan mijn eenzame vriendje en besloot ik weer terug te gaan. Bovendien vond ik het huren van mijn board reteduur. Ik had natuurlijk niet goed afgedongen in mijn enthousiasme (twintig euro is het echt wel waard Uluwatu te surfen, JJAAAA!), maar eigenlijk moet je niet meer dan 100.000 Rupiah (ongeveer acht euro) voor drie uur betalen. Maar ach, ik kan nu tenminste opscheppen dat ik Uluwatu heb gesurfd. Yeahhh!!

En nóg leuker, ik heb gewoon het zand aangeraakt waar Kelly Slater heeft gelopen!! Ik heb er in liggen rollen, ik heb het zand gekust en ik weet zeker dat ik wat van zijn DNA heb geproefd. Niet geheel vrijwillig overigens; ik flikkerde onderaan de trap op mijn smoel. But, dude...it was sooo worth it...

Nee, ik heb écht gesurfd, kijk maar hieronder.

De fotograaf heeft alleen net mijn aerial gemist.

Reisverslag Indonesië - Bukit Peninsula

Bukit Peninsula, Bali

Surfen is een ordinaire verslaving. Het is niet beter dan een verslaving aan sigaretten, alcohol of gokken. Okee, surfen is over het algemeen iets gezonder voor je, al scheelt het niet veel. Los van het risico op fysiek letsel, worden hele relaties, vriendschappen en carrières op het spel gezet om tenminste één golf te kunnen pakken wanneer ze er staan. Wanneer je écht verslaafd bent, dan is er vrij weinig hoop meer voor je. Je wordt chagrijnig wanneer je niet kunt gaan, of wanneer je niet op tijd kunt gaan (de beste golf is straks allang geweest!), of wanneer je minder goed presteert dan anders, of wanneer je iemand ziet die beter is dan jij (wat nog vrij vaak voorkomt bij mij), of wanneer jouw golf elke keer wordt weggekaapt door semi-profi locals.

Eigenlijk is er soms geen ene lol aan. Je bent vaak in je eentje, want normale mensen moeten werken of hebben een leven. Zo vertelde onze taxichauffeur dat hij zijn surfboard al in geen zeven jaar meer had aangeraakt. Hij kon namelijk niets anders dan surfen. Elke dag (want er staan elke dag golven in Bali, is het niet aan de westkust, dan is het wel een kleine twintig minuten verder rijden aan de oostkust) lag hij in het water. Hij kon niet werken, niet voor zijn familie zorgen en geen toekomst opbouwen. Dus, op een dag heeft hij zijn boardje aan de wilgen gehangen en is hij taxichauffeur geworden. Hij heeft nu een vrouw, twee kinderen en is gelukkig.

Mwahahaha.

Reisverslag Indonesië - Gili eilanden

Gili Air / Gili Meno / Gili Trawagnan, Lombok

De 'drie parels van Lombok' worden ze ook wel genoemd, en terecht. Mooie witte stranden, helder warm water, geen scooters of auto's en perfecte snorkel- en duikplekken. Op Gili Air verbleven we in de ‘Matahari’, een relaxed, heel relaxed, bungalowtje. We waren, samen met vijf stoners, de enige aan onze kant van het eiland. We zaten aan de noordwestkust van Air, en aan de zuidoostkust was het gezellig. ’s Avonds hebben we dus een fietsje gehuurd en zijn we binnendoor naar de zuidoostkust gefietst, in het donker, wat best spannend was aangezien ik volledig nachtblind ben. Gelukkig hadden we thuis al de hoofdlampen ingepakt, dus we reden slechts drie keer iemands voortuin binnen.

Gili Air, 'Matahari Bungalows'.

Gili Meno.

Nadat we ook Gili Meno op ons duimpje kenden (parelwitte stranden!), hebben we op dag drie de boot naar ‘party island’ Gili Trawagnan genomen. Voor twee euro ga je met de public boat, die er slechts twintig minuten over doet (in tegenstelling tot de anderhalf uur die in de Lonely Planet staat), van Air naar Trawagnan. Bij het haventje op Trawagnan kun je fietsen huren, dus het leek mij wel een goed idee om met de backpacks een beetje rond te fietsen en te kijken waar het leuk was. Het bleek na vijf minuten fietsen dat de zon om tien uur ’s ochtends ook al behoorlijk sterk was. Binnen tien minuten hadden we een bungalow geregeld, de ‘Blue Star’. Wij zaten voor 200.000 Rupiah (zeventien euro) in een houten hutje op het witte strand bij ‘Turtle Point’. Je loopt hier de zee in met je snorkelsetje en de schildpadden dansen om je heen! Wat een topplek!

Gili Trawagnan, Turtle Point (noordwestkust).

'Blue Star'. 

Een topplek, met een verrassing. Toen ik tijdens de tweede nacht mijn vriendje wakker maakte omdat mijn maag uiteen werd gereten en ik dacht dat ik doodging, bleek er nog wel iets veel ergers aan de hand te zijn. Boven onze hoofden waren alle bedbugs van Trawagnan (en waarschijnlijk nog een paar verstekelingen vanuit Bali) een feestje aan het bouwen, met ons bloed. Onze witte klamboe was gewoon zwart van de bedbugs. Ik wist niet hoe snel ik van het bed af kon springen met mijn geperforeerde maag. Dat verklaarde ook die irritante kriebels de eerste nacht! Ik dacht dat dat gewoon psychisch was. Je weet wel, dat wanneer je droomt dat je bed onder de mieren zit, of spinnen, je het overal voelt jeuken. De rest van de nacht hebben we dan ook op het strand gelegen. Heel romantisch, de zon op zien komen. Althans, dat was het geweest als ik niet een of ander beest in mijn maag had zitten die me langzaamaan van binnen aan het opvreten was en mijn darmen gebruikte om zijn klauwen mee te vijlen. 

Reisverslag Indonesië - Ubud

Ubud, Bali

Ubud is na het drukke Kuta een verademing. We reden een stadje in vol leuke boetiekjes, kunsthandelaren, zilverwerkwinkels en sfeervolle cafeetjes. Mijn vriendje pakte direct mijn creditcard af, want ik dacht hier wel een mooi bedrag kwijt te raken en met een extra backpack te vertrekken. Dat bleek toen we de straat opgingen wel mee te vallen. Ze hanteren hier namelijk westerse prijzen en hierover valt niet de onderhandelen. Het zilverwerk is opvallend licht en de jurkjes zijn goedkoper te krijgen bij de H&M. Ondanks deze kleine teleurstelling is Ubud een prachtig stadje met vriendelijke inwoners. 

Balinese ceremonie bij tempel in the Monkey Forest, Ubud.

Ubud is omgeven door de groenste groene rijstvelden. Wij sliepen in 'Ala’s Green Lagoon' (achter Lonely Planet’s 'Bali Moon') voor dertig euro per nacht, op tien minuten lopen van het centrum. De enige geluiden die je ’s nachts hoort, komen van de kikkers en de sprinkhanen.

'Ala's Green Lagoon' on Bisma Road.

In vier dagen hebben we de Monkey Forest Road en Forest bezocht, een cooking class gevolgd, een Balinese dansvoorstelling bijgewoond, geraft en gemountainbiked. In Ubud heb ik een paar keer echt lekker gegeten en een paar keer echt smerig. In de Lonely Planet staat het ‘Jazz Café’ goed aangeschreven, maar die zou ik hier niet aanraden. Sterker nog, ik heb nog nooit zulke vieze cocktails geproefd en zo’n irritante wannabe-Ray Charles moeten aanhoren. Gelukkig had het restaurantje ‘Ibu Rei’ (vernoemd naar de barmhartige oma van de huidige eigenaar) de lekkerste chocolademousse ter wereld en bij het restaurant ‘Bumi Bali’ – waar ook de cooking class was – was al het eten lekker. Het water loopt me alleen al in de mond als ik er aan denk.

Cooking class bij 'Bumi Bali', Monkey Forest Road.

Hiermee maak je de 'Base Gede', de basis van alle sauzen.

Reisverslag Indonesië - Kuta

Kuta, Bali

Woensdag
Golven zijn ongelooflijk! Beste dag ooit gehad! Perfecte golven, lange ritten. Kuta town is druk, veel scooters, onaardige Indo’s verpest door toerisme, maar de golven zijn het allemaal waard! Pak een NSP’tje bij één van de duizenden surfrentals op het strand en kijk of er geen scheur in zit. Enjoy, enjoy, enjoyyyy!!!! Oja!! In de line-up zag ik vandaag een manta ray uit het water springen! Zilverachtig en ongeveer een meter breed! Moooooii!!

Kuta.

Zaterdag
Mijn bovenbenen lijken op uitgedroogde paarse aubergines. Hoe kan iemand hier elke dag zonder full-on wetsuit surfen?! Mijn onderrug, bovenbenen en onderbenen zijn volledig verbrand. Maar ja, we hebben wel drie dagen perfecte golven in Kuta gehad. Zoals bijna overal is het ’s ochtends vroeg het minst druk. In kuta worden de golven kleiner met hoogwater en is het beter voor beginners. Aan het einde van de dag ontwaken de hordes toeristen uit hun katerige slaap en is het op zee net zo druk als op de wegen in Kuta town. Je wordt dan zowel in het water als op straat van je sokken gereden. Verrassend genoeg heb ik geen enkel ongeluk gezien (of gehad), niet met een scooter, niet met een surfboard.

Surfboards genoeg voor diegenen die zonder
board moeten reizen.

Scooters ook genoeg.

De beste after-surf-lunch is te halen bij ‘Warung 96’, een pizzeria op de Poppies Lane II. Niet echt Indonesisch, maar na een volle dag surfen precies wat je nodig hebt! We slapen in een simpel doch schoon kamertje in de 'Suka Beach Inn', ook op Poppies Lane II. Het is een groot typisch Balinees complex met verschillende luxe en minder luxe kamers. Je kan er al vanaf veertien euro per nacht verblijven. Alle kamers kijken uit op een tropische binnenplaats compleet met mangobomen, Frangipani (dat is die heel mooie gele Balinese bloem)-bomen, palmbomen en een zwembad.

De Suka Beach Inn.

Voor ontbijt moet je ergens anders zijn. Ze zijn hier niet heel vriendelijk en de eieren zijn ALTIJD op (of je nu om zeven of tien uur ’s ochtends eet).

Als je van Engelse en Australische dronkenlappen houdt, dan is het fantastisch uitgaan in Kuta town. Er is wel een leuk reggae tentje op de main road – de 'Apache Surferbar' – waar je een waterpijp kunt roken. 

Reisverslag Indonesië - Jogya

Jogyakarta, Java

Van Pangandaran namen we de trein naar Jogyakarta. Die trein was best relaxed, we hadden business class kaartjes want de economy class zat vol. Gelukkig maar, want ik denk niet dat ik met vier kippen en drie jammerende baby’s mijn plekje had willen delen, vier uur lang. Wanneer de trein zo om de twintig minuten stopte, stapten er kooplui in met voedsel, drank en sigaretten en maakten in de tien minuten die de trein stilstond een snel (voor Indonesische begrippen dan) rondje voordat ze weer uitstapten. Bij een oud vrouwtje met een grote pan op haar hoofd bestelde ik wat Gado Gado. Het werd geserveerd in een bananenblad en betaald door de twee Javaanse vrouwtjes die tegenover ons zaten. Ze wilden mij per se trakteren om de een of andere reden. Indonesiërs (in ieder geval de meeste Javanen) zijn schijnbaar opgevoed met het idee dat je vriendelijk en gastvrij moet zijn tegen vreemden, heel bizar. Wij leren onze kinderen dat ze geen snoepjes moeten aannemen van vreemden, zij leren hun kinderen snoepjes te geven aan vreemden. 

Gado Gado in de trein

In Jogya verbleven we in de allerleukste, in ieder geval kunstzinnigste, homestay die ik (ooit) ben tegengekomen; 'Setia Kawan'. Hij is gelieerd aan de 'Mini Tiga' in Pangandaran, ook al zo'n leuke homestay.

Setia Kawan. Let op: ga niet bij het gelieerde
restaurant eten, tenzij je van smakeloos houdt.

Laat je in deze grote stad niet meteen verleiden tot een bezoek aan een 'echte' lokale Batik Art Gallery. En trap al helemaal niet in het praatje van een nogal enthousiaste Javaan die verrassend genoeg Nederlands spreekt, een oom in Eindhoven heeft zitten en drie broers in Rotterdam.

Toch ben ik heel blij met mijn batikje. Dertig euro (in plaats van de geschatte tien) is het écht wel waard.

Reisverslag Indonesië - Pangandaran

Pangandaran, Java

Pangandaran scheen het toevluchtsoord van de Javanen te zijn wanneer het ook hen naar hun bruine bolletjes stijgt. We wisten dat het niet het typische paradijselijke witte strand zou zijn (aangezien Pangandaran zwart zand heeft), maar ik wist wel dat je er kon surfen. Na een mongolide rit van vier uur in een taxi (voor vijftig euro, met zijn tweeën), kwamen we aan in een vrij relaxed kustplaatsje. Omdat het laag seizoen was, waren er niet zoveel toeristen. Buiten ons waren er nog acht andere westerlingen, en die zaten allemaal in de our pick van de Lonely Planet; de 'Mini Tiga' (een heel gezellige homestay waar ze fantastische zelfgemaakte yoghurt verkopen).

In 2006 is Pangandaran getroffen door een tsunami. De gevolgen daarvan zijn hier en daar nog te zien, wellicht dat ook dat een rol speelde in het wegblijven van (westerse) toeristen. Toch maakte dat het juist bijzonder om dit stadje te bezoeken. Ik werd vooral geraakt door de positieve instelling die de locals blijven hebben, ondanks hun verlies. Bovendien had Pangandaran een fijne laid-back vibe, schitterende wijde stranden en mooie golfjes.

Die lag 's avonds op ons bordje.

De bootjes zijn na de tsunami in 2006 gedoneerd door een Nederlandse vereniging.
Het blijkt dat er nu meer bootjes dan vissers zijn.

Hier zijn we drie dagen gebleven en hebben genoten van de heerlijkste vis, red snapper, garnalen van de vismarkt, Nasi Goreng, fresh young coconuts en Bintang. Mijn vriendje heeft hier zijn allereerste surfles gehad. De instructeur bleek ook nog te weten wat hij deed. Hij had naast een afgetraind lichaam ook degelijke theoretische kennis, dus dat viel in goede aarde (de kennis, niet het lichaam). Zijn ‘surfschool’ (een paar boards opgestapeld naast een winkeltje op het strand) is te vinden naast een doofstom Javaans stel dat een restaurantje leidt en massages geeft (en wát voor massages! Achteraf kreeg ik te horen dat mijn spieren verkrampt waren door te lang eenzelfde houding aan te nemen, achter een toetsenbord bijvoorbeeld, heel vreemd). 

Pangandaran - perfect for beginners.

Pangandaran - perfect for intermediates.

Pangandaran - perfect for pro's.

Mocht je het trouwens leuk vinden om aapjes te kijken, in het National Park kan je je lol niet op. Het stikt hier van de Makaken aapjes die je ofwel proberen te beroven ofwel proberen te berijden. Een aapje probeerde nog mijn jurk te stelen en het leek er even op alsof dat ging lukken. Maar na een hevig touwtrek-gevecht, een paar dreigende klappen van onze stokken (die ze je bij de ingang al geven, en terecht) en mijn hoge gekrijs, werd het toch 1-0 voor de Homo sapiens.

Makaken aapje in het Penanjung Pangandaran National Park.

Reisverslag Indonesië - Bandung

Bandung, Java

Als je van smog, files, scooters, gestoorde chauffeurs en onvriendelijke mensen houdt, dan is Bandung the place to be. Ik weet niet meer waarom wij er heengingen, volgens mij had het iets te maken met een stop-over tussen Jakarta en Pangandaran. Om het shirtje dat ik had gekocht in Bandung werd wel gelachen. Er staat iets op van ‘Wie zegt dat Bandung is vastgelopen? De auto’s houden er gewoon van om vlak achter elkaar te zitten’ (= Indonesische humor).

Reisverslag Indonesië - Jakarta

Jakarta, Java 

Na vijfentachtig uur in het vliegtuig klem te hebben gezeten tussen een gestoorde Duitse en mijn eigen gestoorde Hollander, kon ik de Javaanse grond wel zoenen. We stapten het vliegtuig uit en de eerste geuren van Nasi Goreng en Kretek kwamen ons tegemoet. Het rook naar kruidnagel van de sigaretten en naar exotische planten, vermengd met de autogassen van Jakarta. Heerlijk!

Al maanden snakte ik naar die broeierige warmte die dit soort landen eigen is, en wat genoot ik daarvan! Omdat we pas om half elf 's avonds aan zouden komen, hadden we in Nederland alvast een hotel geboekt voor de eerste nacht. We verbleven in het 'Aston Cenkareng City Hotel', dat zo’n drie kwartier rijden was vanaf het vliegveld. Voor vijftig euro (twee personen, een kamer) bleken we een aardig luxe hotel te hebben geregeld. Ook bleken we tot vier uur ’s nachts in ons bed te kunnen genieten van de rave party beneden in het café.

Het plan was dus om de volgende dag direct richting Pangandaran (het strand aan de zuidkust) te gaan, want Jakarta leek ons niet de meest relaxte vakantiebestemming. Net als in de rest van Zuidoost-Azië, vliegen de scooters je hier om je oren en lijkt er op elk moment van de dag een file te staan. Toch heeft het stukje Jakarta om on hotel heen me aardig verrast. De mensen waren oprecht vriendelijk en op de eerste avond heb ik meteen al de lekkerste Nasi Goreng gegeten, voor vijfentwintig cent bij een straatkarretje.

In totaal zijn we een week in Java gebleven, en het was overal hetzelfde; vriendelijke mensen en goddelijk eten. We hebben een week lang van de straat gegeten, en daar geen moment spijt van gehad.

Local Indonesian food is the best!

Xooka Sessions Success

Xooka Sessions warming-up

Een grote groep enthousiaste surfchicks kwam gisteren bijeen voor de eerste editie van de Xooka Sessions, een dag vol surf, workshops, coaching en gezelligheid, georganiseerd door de online girls shop Xooka.nl.

De groep werd zo mogelijk nog enthousiaster gemaakt doordat NL top 5 longboardster Nienke Duijnmeijer ons essentiele tips & trucs kwam geven. Een van de interessante dingen die zij vertelde, was dat surfen tussen je oren zit. Naast techniek moet je eigenlijk gewoon lef hebben. Je moet je voor de volle 100% 'committen' aan een golf. Daarnaast speelt je 'state of mind' ook een rol. Je surft hoe je je voelt. Daarom is het goed om jezelf vóór het surfen al helemaal 'stoked' te krijgen. Luister in de auto, of trein, op weg naar het strand naar keiharde rock of andersoortig lawaai waar je hyper van wordt. Zet een surfmovie op voordat je gaat surfen, of kijk naar je poster van Kelly Slater (deze laatste was niet van Nienke, maar van mij).

Na de inspirerende woorden van Nienke trokken we zo snel als we konden onze wetsuitjes aan en volgden haar naar zee. Het ging redelijk tekeer, de line-up was in ieder geval niet te zien. Eigenlijk was het hele einde van de branding niet eens te zien. Als schuimbekkende schildpadden op XTC  (nu spreek ik ook weer voor mezelf) peddelden we Nienke achterna en stortten we ons vol overgave op de enorme bakken. Golf na golf, na golf, na golf, probeerde me van mijn board te beuken.

Een kop vol zout en twintig minuten later, besloten mijn armen om mijn board om te keren en de eerste de beste golf te pakken. Ha, en dat lukte nog ook! Het was de beste golf van mijn sessie! Het zal wel hebben gelegen aan het feit dat mijn hoofd zo vol zout zat, dat er geen ruimte meer was voor angst. Na nog twee uur met veel plezier te hebben gesparteld in zee, was het tijd voor ontspanning. De meiden doken een heerlijk warme hot-tub in die speciaal voor ons op het strand was gezet. De dag werd afgesloten met een diner, surfmovie en een Roxy goodiebag voor iedereen.

Het was een topdag, en de eerste Xooka Sessions waren een succes. De volgende keer ben ik er in ieder geval zeker weer bij!

Met Nienke Duijnmeijer

Top 17 ASP Women's World Tour bekend

Malia Manuel (18, HAW) leidt de 'Rookie Class' in de 2012 ASP Women's World Tour

Op 28 september heeft Malia Manuel (Hawaii), 18 jaar oud, de ASP 6-Star Billabong Girls Azores Islands Pro gewonnen. Daarmee is gelijk ook de elite ASP Top 17 voor 2012 officieel bekend geworden.

De ASP Top 17 2012 bestaat uit de top 10 finalisten uit de ASP Women's World Tour 2011, de top 6 uit de Women's World Ranking en 1 ASP Wildcard.

De Top 17 2012 ASP Women’s World Tour:

1 – Carissa Moore (HAW)
2 – Sally Fitzgibbons (AUS)
3 – Stephanie Gilmore (AUS)
4 – Tyler Wright (AUS)
5 – Silvana Lima (BRA)
6 – Coco Ho (HAW)
7 – Sofia Mulanovich (PER)
8 – Courtney Conlogue (USA)
9 – Pauline Ado (FRA)
10 – Laura Enever (AUS)
11 – Malia Manuel (HAW)
12 – Lakey Peterson (USA)
13 – Sage Erickson (USA)
14 – Rebecca Woods (AUS)
15 – Paige Hareb (NZL)
16 – Justine Dupont (FRA)
17 – ASP Wildcard *nog niet bekend

Sommige wedstrijden kunnen in 2012 waarschijnlijk op waanzinnig mooie, nieuwe, plekken worden gehouden, omdat de ASP druk bezig is nieuwe evenementvergunningen te regelen.

De eerste stop voor de 2012 ASP Women's World Tour wordt de Roxy Pro Gold Coast.

Voor meer info check www.aspworldtour.com

Yoga voor surfers

Vaak denken mensen dat yoga bestaat uit een beetje rekken en strekken, maar niets is minder waar! Een goede yoga workout laat je zweten alsof je 10km hebt hardgelopen. 

Yoga stimuleert het hele lichaam én de geest, en na verloop van tijd ontwikkel je meer kracht, balans, lenigheid en focus. Vooral voor diegenen die net zijn begonnen met surfen (en na een surfsessie het gevoel hebben door een vrachtwagen te zijn aangereden), biedt yoga een hulpmiddel om ook op het droge aan je conditie te werken.   

Een van de beste yoga poses die je kunt gebruiken voor het surfen, is de 'side plank'. Deze pose versterkt je armen, polsen, benen en buikspieren. Daarnaast verbetert het de flexibiliteit tussen je schouders en armen, en in je nek. Super handig voor het verbeteren van je balans!

Probeer de oefening op bovenstaande afbeelding;

1. Ga op je rechterzijde liggen, je knieën bij elkaar en licht gebogen, en je voeten bovenop elkaar.
2. Plaats je handen plat op de grond, recht onder je schouders. 
3. Houd je rechterhand op de grond (vingers uit elkaar en onder je schouder). Adem in, til je heupen omhoog waarbij je beide benen strekt. Til je linkerhand omhoog, en probeer zo enkele seconden zo stijf als een plank de pose vast te houden. 
4. Adem uit en laat tegelijkertijd je linkerhand naar beneden zakken tot vlak boven de vloer. Adem in en strek je arm weer uit naar boven. 
5. Doe dit vijf keer en wissel dan van kant.

Mocht je dit thuis willen doen onder begeleiding van een goede yoga video; in Amerika bestaat het fenomeen 'Peggy Hall'. Deze immer vrolijk ogende dame schittert in haar eigen 'Yoga for Surfers' video's die te verkrijgen zijn via www.yogaforsurferstv.com. Je waant je zo in het zonnige California en het is een goedkope en goede manier om het yoga uit te proberen.

Wil je liever échte begeleiding van een yoga instructrice, dan bestaat er vanaf oktober de mogelijkheid om in Scheveningen mee te doen aan speciale Yoga voor Surfers sessies. Kijk op www.zowataanzee.nl voor meer informatie.

Ook trouwens erg leuk en wat minder fysiek inspannend is het boek 'Yoga Bitch' van Suzanne Morrison. Als je genoeg hebt van Julia Roberts en het zoete 'Eat, Pray Love', dan is dit boek een aanrader. Zie de inleiding;

Today I found myself strangely moved by a yoga teacher who spoke like a cross between a phone-sex operator and a poetry slam contestant. At the start of class, she asked us to pretend we were floating on a cloud. As she put it, “You’re oh-pening your heart to that cloud, you’re floating, you’re blossoming out and tuning in, you’re evanescing, yeah,that’s right, you’re evanescing.” 

I briefly contemplated giving the teacher my yoga finger and walking out. I’ve been practicing yoga for close to a decade now, and at thirty-four I’m too old for that airy-fairy horseshit. As far as I’m concerned, floating on a cloud sounds less like a pleasant spiritual exercise and more like what you think you’re doing when you’re on LSD while falling out of an airplane. But I tuned out her mellifluous, yogier-than-thou voice and soon enough found myself really meditating. 

Of course, I was meditating on punching this yoga teacher in the face, but still.

Special beachday

Op het strand in Scheveningen organiseert de Gemeente Den Haag op zaterdag 24 september 2011 een bijzondere sportdag. Sportievelingen met handicap kunnen op deze dag onder professionele begeleiding gratis deelnemen aan beachvolleybal, catamaran-zeilen, darten, suppen en surfen. Sporters zonder handicap kunnen hier ook aan deelnemen, maar moeten dan wel 'aangepast' meesporten.

Het programma:
Zaterdag 24 september 2011
13.00: Ontvangst deelnemers
14.00: Eerste sportactiviteit
16.00: Tweede sportactiviteit
18.00: BBQ (deze is wel 20,- Euro per persoon)
20.00: Feest 'Wheels on the Beach'

Locatie:
Strandtent Buiten
Zwarte Pad 67, 2586 JL, Den Haag.

Er zijn speciale strandrolstoelen te huur bij Biesieklette.

Zowel deelnemers als begeleiders kunnen zich inschrijven via http://www.denhaag.nl/home/bewoners/sport/sporten-met-een-beperking/to/Wheels-on-the-Beach.htm

Winnaar Hurley Pro 2011; Kelly Slater

In een ongelooflijk spannende finale haalde Slater in de laatste twee minuten met een 9.00 de hoogste score van Wright in. Ze waren beiden al het water uit toen de scores nog bekend moesten worden. De laatste vier golven waren namelijk de vier hoogste scores. Met samengeknepen billetjes surft Slater nu op volle koers vooruit naar zijn elfde ASP wereldtitel!

"Girls can punt too!"

Ofwel; meisjes kunnen ook aerials maken! 

ASP surfer Silvana Lima laat in deze video een paar mooie trucs zien; http://vimeo.com/28282970

Owen Wright winnaar Quiksilver Pro New York

In de halve finale liet 'Super (surf) freak' Kelly Slater nog wel even zien waarom hij de tienvoudige ASP wereldkampioen is. Hoewel de Australische Taj Burrow het hem erg moeilijk maakte met zijn twee negens, maakte Slater - na ongeveer vijf eerdere mislukte pogingen - in de laatste twee minuten een perfecte aerial. Met zijn vijf vinnen op zijn mini-board scoorde hij een perfect 10.


Net als in de Billabong Pro Tahiti nam Kelly het in de finale op tegen de Australische Owen Wright. Deze tweede kans liet Owen zich niet ontnemen en domineerde met zijn 21 jaar de finale. Met 300.000 Dollar en 10.000 ASP punten rijker vliegt hij nu naar huis. Hij staat nu op de tweede plaats in de ASP wereldtitel ranking.

Kelly staat echter nog steeds op nummer 1 en maakt dus nog steeds kans op zijn elfde ASP wereldtitel. 

Star Wars in de golven

Mocht je een witte Star Wars-figuur tegenkomen in het water, schrik niet! Deze Trooper, ook wel bekend als de Surfing Trooper, heeft goede bedoelingen.
Gewapend met Star Wars-masker en een surfboard heeft hij het Galactisch Keizerrijk tijdelijk verlaten om op Aarde de mooiste golven te kunnen surfen.


Wat een mooie grap is dit! Een stel jongens heeft een nogal bijzondere pr-stunt bedacht en reist sinds maart dit jaar de wereld rond, surfend en de mooiste foto's makend.


Check it out op http://surfingtrooper.tumblr.com/.


'The Surfing Trooper is taking a vacation from the Empire to surf around our world. 
Last he was seen in the waves of Ecuador but what will be his next destination? 
Have you seen him?'