Reisverslag Indonesië - Gili eilanden

Gili Air / Gili Meno / Gili Trawagnan, Lombok

De 'drie parels van Lombok' worden ze ook wel genoemd, en terecht. Mooie witte stranden, helder warm water, geen scooters of auto's en perfecte snorkel- en duikplekken. Op Gili Air verbleven we in de ‘Matahari’, een relaxed, heel relaxed, bungalowtje. We waren, samen met vijf stoners, de enige aan onze kant van het eiland. We zaten aan de noordwestkust van Air, en aan de zuidoostkust was het gezellig. ’s Avonds hebben we dus een fietsje gehuurd en zijn we binnendoor naar de zuidoostkust gefietst, in het donker, wat best spannend was aangezien ik volledig nachtblind ben. Gelukkig hadden we thuis al de hoofdlampen ingepakt, dus we reden slechts drie keer iemands voortuin binnen.

Gili Air, 'Matahari Bungalows'.

Gili Meno.

Nadat we ook Gili Meno op ons duimpje kenden (parelwitte stranden!), hebben we op dag drie de boot naar ‘party island’ Gili Trawagnan genomen. Voor twee euro ga je met de public boat, die er slechts twintig minuten over doet (in tegenstelling tot de anderhalf uur die in de Lonely Planet staat), van Air naar Trawagnan. Bij het haventje op Trawagnan kun je fietsen huren, dus het leek mij wel een goed idee om met de backpacks een beetje rond te fietsen en te kijken waar het leuk was. Het bleek na vijf minuten fietsen dat de zon om tien uur ’s ochtends ook al behoorlijk sterk was. Binnen tien minuten hadden we een bungalow geregeld, de ‘Blue Star’. Wij zaten voor 200.000 Rupiah (zeventien euro) in een houten hutje op het witte strand bij ‘Turtle Point’. Je loopt hier de zee in met je snorkelsetje en de schildpadden dansen om je heen! Wat een topplek!

Gili Trawagnan, Turtle Point (noordwestkust).

'Blue Star'. 

Een topplek, met een verrassing. Toen ik tijdens de tweede nacht mijn vriendje wakker maakte omdat mijn maag uiteen werd gereten en ik dacht dat ik doodging, bleek er nog wel iets veel ergers aan de hand te zijn. Boven onze hoofden waren alle bedbugs van Trawagnan (en waarschijnlijk nog een paar verstekelingen vanuit Bali) een feestje aan het bouwen, met ons bloed. Onze witte klamboe was gewoon zwart van de bedbugs. Ik wist niet hoe snel ik van het bed af kon springen met mijn geperforeerde maag. Dat verklaarde ook die irritante kriebels de eerste nacht! Ik dacht dat dat gewoon psychisch was. Je weet wel, dat wanneer je droomt dat je bed onder de mieren zit, of spinnen, je het overal voelt jeuken. De rest van de nacht hebben we dan ook op het strand gelegen. Heel romantisch, de zon op zien komen. Althans, dat was het geweest als ik niet een of ander beest in mijn maag had zitten die me langzaamaan van binnen aan het opvreten was en mijn darmen gebruikte om zijn klauwen mee te vijlen.