Reisverslag Indonesië - Pangandaran

Pangandaran, Java

Pangandaran scheen het toevluchtsoord van de Javanen te zijn wanneer het ook hen naar hun bruine bolletjes stijgt. We wisten dat het niet het typische paradijselijke witte strand zou zijn (aangezien Pangandaran zwart zand heeft), maar ik wist wel dat je er kon surfen. Na een mongolide rit van vier uur in een taxi (voor vijftig euro, met zijn tweeën), kwamen we aan in een vrij relaxed kustplaatsje. Omdat het laag seizoen was, waren er niet zoveel toeristen. Buiten ons waren er nog acht andere westerlingen, en die zaten allemaal in de our pick van de Lonely Planet; de 'Mini Tiga' (een heel gezellige homestay waar ze fantastische zelfgemaakte yoghurt verkopen).

In 2006 is Pangandaran getroffen door een tsunami. De gevolgen daarvan zijn hier en daar nog te zien, wellicht dat ook dat een rol speelde in het wegblijven van (westerse) toeristen. Toch maakte dat het juist bijzonder om dit stadje te bezoeken. Ik werd vooral geraakt door de positieve instelling die de locals blijven hebben, ondanks hun verlies. Bovendien had Pangandaran een fijne laid-back vibe, schitterende wijde stranden en mooie golfjes.

Die lag 's avonds op ons bordje.

De bootjes zijn na de tsunami in 2006 gedoneerd door een Nederlandse vereniging.
Het blijkt dat er nu meer bootjes dan vissers zijn.

Hier zijn we drie dagen gebleven en hebben genoten van de heerlijkste vis, red snapper, garnalen van de vismarkt, Nasi Goreng, fresh young coconuts en Bintang. Mijn vriendje heeft hier zijn allereerste surfles gehad. De instructeur bleek ook nog te weten wat hij deed. Hij had naast een afgetraind lichaam ook degelijke theoretische kennis, dus dat viel in goede aarde (de kennis, niet het lichaam). Zijn ‘surfschool’ (een paar boards opgestapeld naast een winkeltje op het strand) is te vinden naast een doofstom Javaans stel dat een restaurantje leidt en massages geeft (en wát voor massages! Achteraf kreeg ik te horen dat mijn spieren verkrampt waren door te lang eenzelfde houding aan te nemen, achter een toetsenbord bijvoorbeeld, heel vreemd). 

Pangandaran - perfect for beginners.

Pangandaran - perfect for intermediates.

Pangandaran - perfect for pro's.

Mocht je het trouwens leuk vinden om aapjes te kijken, in het National Park kan je je lol niet op. Het stikt hier van de Makaken aapjes die je ofwel proberen te beroven ofwel proberen te berijden. Een aapje probeerde nog mijn jurk te stelen en het leek er even op alsof dat ging lukken. Maar na een hevig touwtrek-gevecht, een paar dreigende klappen van onze stokken (die ze je bij de ingang al geven, en terecht) en mijn hoge gekrijs, werd het toch 1-0 voor de Homo sapiens.

Makaken aapje in het Penanjung Pangandaran National Park.