Bukit Peninsula, Bali
Surfen is een ordinaire verslaving. Het is niet beter dan een verslaving aan sigaretten, alcohol of gokken. Okee, surfen is over het algemeen iets gezonder voor je, al scheelt het niet veel. Los van het risico op fysiek letsel, worden hele relaties, vriendschappen en carrières op het spel gezet om tenminste één golf te kunnen pakken wanneer ze er staan. Wanneer je écht verslaafd bent, dan is er vrij weinig hoop meer voor je. Je wordt chagrijnig wanneer je niet kunt gaan, of wanneer je niet op tijd kunt gaan (de beste golf is straks allang geweest!), of wanneer je minder goed presteert dan anders, of wanneer je iemand ziet die beter is dan jij (wat nog vrij vaak voorkomt bij mij), of wanneer jouw golf elke keer wordt weggekaapt door semi-profi locals.
Eigenlijk is er soms geen ene lol aan. Je bent vaak in je eentje, want normale mensen moeten werken of hebben een leven. Zo vertelde onze taxichauffeur dat hij zijn surfboard al in geen zeven jaar meer had aangeraakt. Hij kon namelijk niets anders dan surfen. Elke dag (want er staan elke dag golven in Bali, is het niet aan de westkust, dan is het wel een kleine twintig minuten verder rijden aan de oostkust) lag hij in het water. Hij kon niet werken, niet voor zijn familie zorgen en geen toekomst opbouwen. Dus, op een dag heeft hij zijn boardje aan de wilgen gehangen en is hij taxichauffeur geworden. Hij heeft nu een vrouw, twee kinderen en is gelukkig.
Mwahahaha.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten